Jón Ingi Sigurbjörnsson hafði samband við Náttúrustofuna og lét vita af því að Kári Valur Hjörvarsson hefði séð hval rekinn austan Fögruhlíðaráróss í landi Ketilsstaða í Jökulsárhlíð. Kári staðfesti það og á mynd sem hann tók 21. apríl sést að líklega var það búrhvalur. Síðar kom í ljós að Róbert Elvar Sigurðsson hafði séð hann þann 19. apríl.
Náttúrustofan tilkynnti hvalrekann til hvalasérfræðinga Hafrannsóknastofnunar og heimsótti hræið á sumardaginn fyrsta, myndaði og mældi og safnaði sýnum. Þetta reyndist vera 15 metra langur búrhvalstarfur. Stefán Geirsson á Ketilsstöðum mun færa hvalasérfræðingum tönn úr hvalnum svo hægt verði að aldursgreina hann en ekkert er vitað um dánarorsök hans. Talið er að búrhvalir geti orðið a.m.k. 70 ára. Ugg vekur að hvalrekum hefur fjölgað mjög á síðustu árum.
Á heimasíðu Hafrannsóknastonunar má lesa um „Hvalakomur og hvalrekar við strendur Íslands“ og þar eru „verklagsreglur um aðkomu opinberra aðila þegar hvali rekur á land“.
Á heimasíðu NAMMCO  segir að fullorðnir búrhvalstarfar geti orðið 16 metra langir og jafnvel lengri. Á fyrrgreindri heimasíðu er margvíslegur fróðleikur um tegundina. Þar kemur m.a. fram að hann heitir Avgustur á færeysku.
Að lokum skal bent á frétt á heimasíðu Náttúrustofunnar um búrhvalsreka á Breiðdalsvík 2014 en þar má líka finna fróðleik um tegundina.

stories/frettamyndir/2020/2020_04_24_burhvalsreki{/gallery}

Það er vor í lofti og er blómstrandi vetrarblóm (Saxifraga oppositifolia), eða vetrarsteinbrjótur , einn af fyrstu vorboðunum úr plönturíkinu. Starfsmaður Náttúrustofu Austurlands rakst á nokkrar plöntur í blóma í vettvangsferð sinni í Reyðarfirði á dögunum.

Vetrarblóm eru af steinbrjótsætt (Saxifragaceae) og blómstra með fyrstu blómum á vorin eða í apríl en stundum í lok mars við góðar aðstæður. Plantan er mjög harðgerð og finnst í allt 1600 m hæð. Á láglendi má finna hana á melum eða á klettarindum.

Á vefjum Náttúrufræðistofnunar Íslands og  Lystigarðs Akureyrar má finna fróðleik um vetrarblóm.

 

Heimildir:
Hörður Kristinsson, Jón Baldur Hlíðberg og Þóra Ellen Þórhallsdóttir (2018). Flóra Íslands, blómplöntur og byrkningar. Vaka-Helgafell, Reykjavík.
Hörður Kristinsson (2010). Íslenska plöntuhandbókin, blómplöntur og byrkningar. Mál og menning, Reykjavík.

Að minnsta kosti 20 heiðlóur sáust í botni Skutulsfjarðar á laugardaginn. Nú þurfum við bara að hafa augun opin fyrir spóanum og sandlóunni, en eins og kvæðið segir, þá getum við verið vonglöð um að sumarið fari loksins að koma!!

Lóan er komin að kveða burt snjóinn,

að kveða burt leiðindin, það getur hún.

Hún hefur sagt mér, að senn komi spóinn, sólskin í dali og blómstur í tún.

Hún hefir sagt mér til syndanna minna,

ég sofi of mikið og vinni ekki hót.

Hún hefir sagt mér að vakna og vinna

og vonglaður taka nú sumrinu mót.

Páll Ólafsson (1827 - 1905)

Fiðrildagildrur á Strandasvæðinu voru settar út samkvæmt venju 16. apríl. Náttúrustofan hefur verið með vöktun á fiðrildum síðan 2010. Fiðrildagildrurnar eru ljósgildrur þ.e. að ljós laðar fiðrildi að gildrunum. Þrjár gildrur eru á svæði Náttúrustofunnar, tvær á Ströndum, önnur í graslendi og hin í kjarri, síðan er ein gildra í Syðridal í Bolungarvík rétt við stöðvarhús Reiðhjallavirkjunar. Alls hafa fundist 35 tegundir fiðrilda á Vestfjörðum en algengustu tegundirnar eru klettafeti, grassvefari og jarðygla.

Að venju voru fiðrildagildrur settar upp í dag, 16. apríl. Hingað til hefur Náttúrustofan verið með tvær gildrur, aðra við Ás í Kelduhverfi og hina við Skútustaði í Mývatnssveit. Gildran við Skútustaði hefur ekki gengið nógu vel. Perur hafa sprungið ört sem kemur niður á gæði gagnanna. Því var ákveðið að finna þeirri gildru nýjan […]